قاطبه مردم، این شهر 10میلیون نفری را نسبت به دیگر شهرهای کشور برخوردار از امکانات شهری، خدماتی و عمرانی میدانند و بر این باور هستند که سطح رفاه عمومی برای تهرانیها بالاتر از دیگر نقاط کشور است.
البته موضوع این نوشتار یافتن صحت و سقم این نگاه نیست ضمن آنکه در بسیاری از شاخصها نیز این دیدگاه درست است.
نکته قابل ذکر این است که هرچند در بسیاری از شاخصها، کلانشهر تهران از دیگر نقاط کشور وضعیت مناسبتری دارد ولی این به معنای آن نیست که این وضعیت در همه شاخصها قابل تعمیم است. آمارهای موجود نشان میدهد در برخی شاخصها وضعیت پایتخت از دیگر شهرهای کشور پایینتر است ولی نگاه عمومی به امکانات تهران باور این مسئله را دشوار کرده است؛ یعنی اکثریت افکار عمومی معتقدند تهران شهری برخوردار است و البته این ارزیابی را به همه عرصهها نیز تعمیم میدهند در حالیکه این ارزیابی دقیق نیست.
نظرسنجی انجام شده در پایگاه اطلاعرسانی مجمع خیرین مدرسهساز شهر تهران طی یک دوره نهماهه نشان میدهد که حدود 80درصد مخاطبان و کاربران این پایگاه خبری معتقدند که نیاز به ساخت مدارس جدید در دیگر استانها(غیر از تهران) در اولویت است و تنها حدود 20درصد معتقدند که نیاز به ساخت مدارس جدید در شهر تهران در اولویت قرار دارد. به عبارت دیگر از نگاه کاربران این پایگاه اطلاعرسانی، مدارس شهر تهران به لحاظ استحکام و استاندارد بودن به نسبت مدارس شهرستانها و استانهای دیگر در وضعیت بالاتری قرار دارد، در حالی که آمار موجود این ارزیابی را تأیید نمیکند. در واقع هر چند متأثر از رویکرد نظام اجرایی کشور در طول سالهای اخیر فضاهای آموزشی قابل توجهی در شهر تهران و استانهای مختلف کشور احداث شده است ولی نیاز به ساخت مدارس در کلانشهر تهران اگر بیشتر از دیگر استانها نباشد کمتر از آن هم نیست،
به 2دلیل: اول آنکه تهران یک شهر مهاجرپذیر است و دوم اینکه قدمت مدارس فرسوده در تهران بیشتر از نواحی دیگر کشور است. امروز در تهران تعداد مدارس نیازمند نوسازی کم نیست و به همیندلیل نیاز به ساخت مدارس جدید در تهران بیشتر از دیگر نقاط کشور احساس میشود. از آنچه مطرح شد میتوان چنین نتیجه گرفت که قاطبه مردم بر این باور هستند که تهران به لحاظ فضای آموزشی، برخوردار است و نیاز به ساخت مدارس جدید در شهرستانها و استانهای دیگر بیشتر است حال آنکه آمارها خلاف این را نشان میدهد؛ نیاز به ساخت فضاهای آموزشی جدید و نوسازی بافتهای آموزشی فرسوده در کلانشهر تهران به نسبت دیگر نواحی ضروریتر است، بنابراین توجه به واقعیتهای موجود در نظام بودجهریزی فضاهای آموزشی و مشارکت خیرین نیکاندیش در توسعه فضاهای آموزشی کلانشهر تهران یک ضرورت اساسی است.
هر چند نظرسنجیها انگشت اولویتها را به سمت دیگر استانها- غیر از تهران- نشانه میرود ولی نیاز به ساخت مدارس جدید بر اساس آمارهای واقعی و عینی، ضرورت توجه به فضاهای آموزشی شهر تهران را یادآور میشود بنابراین افزون بر تأمین اعتبارات دولتی، تلاش برای افزایش جذب خیرین مدرسهساز نیز بهعنوان یکی از عوامل تأمین نیازهای آموزشی در کلانشهر تهران، باید مورد توجه برنامهریزان قرار گیرد.
* مدیرعامل مجمع خیرین مدرسهساز شهر تهران